در سال های اخیر، سیاست های فیفا برای توسعه فوتبال در سراسر جهان با تأکید بر جنبه محبوب آن و فراهم کردن فرصت تماشا و بازی توسط همگان تنظیم شده است. از سوی دیگر، نیویورک به عنوان یکی از میزبانان جام جهانی ۲۰۲۶ برای معماران برجسته ای مانند رم کولهاس از اهمیت بالا یی برخوردار بوده است. نیویورک به دلیل کلان شهر بودن و کارکردهای پیچیده، شهری است که نمی توان فضای حاکم را به آن نسبت داد. برج های چند منظوره منهتن ما را به فکر پروژه ای انداخت که نه تنها عملکردهای مورد نیاز را برآورده می کند، بلکه نیازهای یک شهر را به طور کلی پوشش می دهد. محل فعلی این پروژه در نیویورک و در پارکی بین دو دبیرستان است. ما ترجیح دادیم پارک را حفظ کنیم و اولویت ما این بود که به گونه ای طراحی کنیم که استخرها و زمین های فوتبال قابلیت تبدیل شدن به منطقه هواداران در طول مسابقات و بعد از آن را داشته باشند. بنابراین، ورزشگاه نیز پویا و تعاملی طراحی شد. به عنوان مثال، با برداشتن کانتینرها میتوانیم ظرفیت ورزشگاه را در طول مسابقات افزایش دهیم. یا می توانیم آنها را در کنار یکدیگر قرار دهیم تا یک مجتمع مسکونی مدولار و قابل توسعه ایجاد کنیم. ایده دیگر فعالسازی ارتباط شهر و ورزشگاه با طراحی رمپ هایی بود که شامل ایستگاه های مونوریل، رستوران ها و غیره است. به طور خالصه، این استادیوم می تواند به عنوان .یک دارایی ارزشمند و مکانی پویا برای مردم عمل کند، نه فقط یک استادیوم کوتاه مدت سرمایه گذاری روی فضایی که قابلیت های منعطفی برای آینده خواهد داشت.