تالار شهر پرند به عنوان محلی برای تجمع اهالی شهر و گذراندن اوقات فراغت و همچنین به عنوان یک نشانه ی شهری و سمبل شهر پرند به طور قطع چالشی برای طراحی یک فضای عمومی بزرگ مقیاس است با توجه به تجربیات مشابه در طراحی چنین پروژه هایی معمولا به این صورت انجام که تمام برنامه ی فیزیکی در یک و یا چند حجم بسته قرار گرفته شده و در یک مقیاس در سطح پروژه ارتباط کاربری ها با فضای سایت محدود به چند درب ورودی و خروجی می شوند مانند کتابخانه ملی ودر یک مقیاس شهری نیز ارتباط این گونه پروژه ها با اطراف سایت، بسته به محل قرارگیری پروژه در بافت شهری با یک سایت ایزوله مانند تپه های عباس آباد و یا درامتداد یک پارک مانند پهنه پارک چیتگر یا به صورت یک بلوک بسته و احاطه شده با دیوار و بازهم به وسیله ی یک درب قابل کنترل هستند.ایده اصلی و اولیه طراحی این پروژه به حداکثر رساندن فضای عمومی و حداکثر کردن دسترسی مردم به فضاهای رویداد پروژه بوده که در این طرح به عنوان محل تجمع مردم پرند و فضای تعامل میان آنها در نظر گرفته شده است.برای دستیابی به ایده اصلی طراحی سعی شده تا با در نظر گرفتن چند سناریو برای ورود و گردش در سایت انتخابهای بیشتری را در دسترس کاربر قرار داده و تا جا ی ممکن فضا ی رویداد و فضاهای جمعی سر پروژه را در کنار فضاهای کنترل شده تری مثل سالن ها و گالری ها جای گذاری می شود که تعامل میان این فضاها به حداکثر رسیده و در نتیجه به بیست و چهار ساعته بودن و پویایی پروژه کمک می شود.